در سال‌هایی که آغاز نهضت انتفاضه مردم فلسطین علیه اشغالگران اسرائیلی می‌گذرد، هنرمندانی از سراسر دنیا اعم از سرزمین‌های عربی، کشورهای غربی و سایر کشورهای غیرعرب حوزه خاورمیانه اسلحه هنرشان را بردوش خود انداختند و در کنار مردم مظلوم فلسطین ایستادند و آثار هنری بی‌شماری در این حوزه خلق کردند.

موسیقی انتفاضه نیز بخشی از این جنبش هنری را شامل می‌شود که آهنگسازان، خوانندگان، ترانه‌سرایان و نوازندگان بسیاری را در سراسر دنیا با مردم فلسطین همگام و همصدا کرده است و موجی از سرودهای گوناگون به زبان‌های مختلف را در حمایت از فلسطین و قیام انتفاضه به‌‌راه انداخته است.

خوانندگان اروپایی، آسیایی، آمریکایی و سایر نقاط جهان، در کنار موسیقی‌دان‌های عرب حامی فلسطین، همواره بخش عظیمی از کار خود را به ساخت موسیقی‌ها و سرودهای حماسی در حمایت از مردم غزه اختصاص می‌دهند. موزیسین‌های ایرانی نیز سهم درخور توجهی از این آثار تولیدی را به خود اختصاص می‌دهند.

این ایام که حمله نیروهای اشغالگر به غزه هنرمندان بسیاری را از سراسر دنیا به واکنش واداشته است، با ارائه این گزارش مروری داریم بر مشهورترین آهنگ‌هایی که در حمایت از قیام انتفاضه در ایران ساخته شده است:

روزنامه آرمان: هفت ماه است كه پيروز ارجمند به عنوان مدير دفتر موسيقي معاونت هنري مشغول به فعاليت است. آن طور كه ارجمند مي‌گويد از زمان استقرار او در دفتر موسيقي، اتفاقات خوشي در حوزه موسيقي افتاده است. سريع‌تر شدن روند صدور مجوز كنسرت و آلبوم، يكي از اين موارد است. او مي‌گويد: صدور مجوز شعر از شش ماه به يكماه و نيم كاهش پيدا كرده است و مجوز اجراي كنسرت در صورت تكمیل بودن مدارك، كمتر از يك هفته صادر مي‌شود.

مجوز دادن به تعدادي از خوانندگان زير زميني از ديگر اتفاقات خوشي است كه ارجمند به آن اشاره مي‌كند. با اين همه او مي‌گويد مواردي از جمله رايزني با برج ميلاد در خصوص اجراي گروه‌هاي پاپ يا ارتباط با ساير نهادها نيازمند صبر و حوصله بيشتري است. او در خصوص مشكلات محمدرضا شجريان مي‌گويد كه خود آقاي شجريان در مورد ديدگاه‌ها و اعتقادات شخصي‌اش، بايد جوابگو باشد. پيروز ارجمند از آن دسته مديراني است كه در چند ماه حضور خود در دفتر موسيقي معاونت هنري، موافقان و مخالفان بسياري داشته است.

فاز سنگین : گروه‌های موسیقایی که اغلب آنها طی ماه‌های اخیر به تدریج متوجه تکراری شدن کنسرت های خود به لحاظ محتوایی شده اند، در مصاحبه‌های منتشر شده اخیر خود در رسانه‌ها، علاقه‌مندان موسیقی را به اجرای یک برنامه متفاوت در کنسرت هایشان نوید داده‌اند؛ نویدی که در گذشته نشان داده صرفا برای خالی نبودن عریضه است وگرنه کنسرت همان کنسرت همیشگی و قطعات هم همان قطعات قبلی هستند که فقط و فقط حسی نوستالژیک دارند که مخاطب به بهانه آن وارد تالار اجرای برنامه می‌شود.

البته مخاطبان موسیقی ایرانی که همواره نشان داده‌اند گوش سپردن به محتوا و موسیقی خوب را هیچ گاه به موسیقی بی محتوا اما پرطمطراق ترجیح نمی دهند، شاید راضی تر از طیف مخاطبانی باشند که بیشتر به موسیقی پاپ علاقه مندند چراکه در این ماه بعد از مدت ها انتظار و شنیدن اخبارهای تایید و تکذیب شده، شاهد اجرای زنده آلبوم پرفروش «نه فرشته ام نه شیطان» به آهنگسازی تهمورس پورناظری و همایون شجریان خواهند بود. آلبومی که بدون تردید یکی از تاثیرگذارترین آثار در حوزه موسیقی ایرانی است. آلبومی که قطعه «چرا رفتی» آن را کمتر کسی است که تاکنون نشنیده باشد و از آن لذت نبرد. البته در این میان اجرای زنده گروه اردشیر کامکار به خوانندگی وحید تاج نیز می تواند در فهرست کنسرت هایی که حتما باید از آن دیدن کرد، قرار گیرد. به هر حال آنچه در میان معرفی کنسرت های موسیقی مردادماه امسال می تواند مورد توجه قرار گیرد، چیرگی بی چون و چرای موسیقی ایرانی بر دیگر جریان های موسیقایی است.

انسان اصیل پارسی، ایرانی مسلمان و هر پارسی پاک‌نهاد، با موسیقی به جهان چشم می‌گشاید و با موسیقی چشم از جهان می‌بندد. اگر در زندگی شهرنشینی جدید ما به خاطر آفات برخاسته از نوع زندگی تقلیدی از غرب، آوها و نواها فراموش شده‌اند؛ در عوض، در بیشتر روستاها و شهرستان‌های کوچک این سرزمین بزرگ، باقی مانده آن رود خروشان فرهنگ، هنوز در بستر جویباری نرم و زلال جاری است و صحنه نخستین جشنواره پژوهشی موسیقی زنان، جامی است لبالب از آن نهر روان.