ایسنا: تیم‌های ملی والیبال زنان دررقابت‌های بین‌الملی عملکرد مثبتی ندارند و به نظر نمی‌رسد فدراسیون هم نظارت و برنامه ای برای پیشرفت والیبال بانوان داشته باشد.

تیم ملی دختران زیر 19 سال والیبال ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا در بین پانزده تیم شرکت کننده به مقامی بهتر از دوازدهمی دست نیافت. این سومین حضور جوانان دختر در این مسابقات بود که در دو دوره پیش و در سال‌های 2010 و 2012 در جایگاه نهم و هشتم قرار گرفته بودند.

تیم ملی دختران قبل از اعزام درگیر حاشیه یا اینکه بهتر بگوییم یک سهل‌انگاری و بی توجهی شد.‌ درحالی که مسابقات قهرمانی آسیا زیر 19 سال بود تیم بدون آگاهی مربی و مسئولان از بازیکنان زیر 18 سال تشکیل شد و تا به حال هم کسی مسئولیت این اشتباه بزرگ و فاحش را برعهده نگرفته است و هرکسی دیگری را مسئول این اشتباه می‌داند. حتی دبیر فدراسیون هم این اشتباه را متوجه بدنه فدراسیون نمی‌داند!

باید گفت دلیل شکست تیم ملی جوانان مربوط به یک ماه قبل از اعزام نیست و باید کمی ریشه‌ای ترهم نگاه کرد.

میترا شعبانیان که در دوره گذشته مسابقات AVC کاپ همراه تیم ملی بزرگسالان بود و بعد از این مسابقات از تیم کنار گذاشته شد بعد از کش و قوس‌های فراوان و با امروز و فرداهای بسیار در اسفند ماه سال 92 به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان انتخاب شد تا او هم به مانند مربیان دیگر در رده‌های تیم ملی جابه‌جا شود؛ موضوعی که باید علت آن‌ را از مسئولان فدراسیون پرسید که اگر این مربیان خوب هستند چرا تغییر می‌کنند و اگر هم اینگونه نیست چرا دوباره به کار گرفته می‌شوند.

در هرحال شعبانیان کارخود را در فروردین ماه(چهارماه مانده به آغاز مسابقات) و درحالی که تیم ملی جوانان زمان زیادی را برای آماده‌ سازی از دست داده بود، شروع کرد.

نایب رییس سابق بانوان در فدراسیون والیبال، درباره از دست دادن فرصت‌ آماده‌سازی اعلام کرد که با اردوها و بازی‌های تدارکاتی این عقب ماندگی جبران می‌شود اما اردوها و بازی‌های تدارکاتی هیچ گاه با کیفیت لازم انجام نشد و تیم قبل از اعزام به رقابت‌های قهرمانی آسیا با تیم های والیبال زنان حاضر در جام رمضان بازی کرد!

نتایج ضعیف تنها مختص به تیم دختران زیر 19 سال در رقابت‌های قهرمانی آسیا نیست و در دوره‌های گذشته و رده‌های دیگر هم تکرار شده است و به نظر می‌رسد با این روند باز هم تکرار شود. تیم نوجوانان و بزرگسالان در ماه شهریور و مهر در رقابت‌های آسیایی شرکت می‌کنند و با توجه به تشابه وضعیت این تیم ها با یکدیگر به نظر می‌رسد دوباره شاهد این نتیجه باشیم.

از علل دیگر شکست تیم‌های بانوان که همواره از سوی مسئولان، مربیان و بازیکنان مطرح می‌شود این است که تیم های با کیفیت جهان مثل کره، چین و ژاپن در آسیا حضور دارند و این موضوع کار را برای تیم های ایران سخت می‌کند. در حالی که این وضعیت می‌تواند به نفع والیبال زنان ایران باشد چرا که بازی‌های بیشتر با این تیم ها و آشنایی با نحوه بازی آن‌ها می تواند درس‌هاس زیادی را به بازیکنان و مربیان ما بدهد.

عدم نظارت کافی فدراسیون روی تیم های بانوان هم قابل توجه است. فدراسیونی که در بخش مردان از نظر بسیاری از افراد بهترین فدراسیون ایران‌ است اما در بخش زنان هیچ موفقیتی را به دست نیاورده است و حتی در این چند سال شاهد برنامه‌ای از طرف مسئولان نبودیم که پیشرفت مقطعی را در تیم‌های بانوان حاصل کند.

فدراسیون تنها به اعزام بانوان به مسابقات بین‌الملی و بدون در نظر گرفتن نتیجه اکتفا می‌کند و شاید این نوعی رفع تکلیف است. اعزام‌هایی که بیشتر شبیه سفرهای ورزشی- سیاحتی است تا حضور در یک رقابت بین‌الملی برای کسب افتخار و نتیجه. در اصل باید گفت در این اعزام ها پیشرفتی در رده‌های تیم ملی‌ زنان صورت نمی‌گیرد. حتی این اعزام‌ها باعث افزایش سطح بازی‌های لیگ، افزایش تعداد بازیکنان با کیفیت و بالارفتن سطح فنی مربیان والیبال زنان ایران نمی‌شود.

با انتخاب نایب رییس جدید باید منتظر ماند تا ببینیم آیا بخش بانوان می‌تواند تحرک لازم را برای پیشرفت بانوان والیبالیست ایجاد کند یا روند سابق ادامه پیدا می‌کند؟